24 sierpnia 1991 roku Rada Najwyższą Ukrainy przyjęła Akt Ogłoszenia Niepodległości Ukrainy.
Tekst dokumentu brzmiał następująco:
„W obliczu śmiertelnego zagrożenia, jakie zawisło nad Ukrainą w związku z zamachem stanu w ZSRR 19 sierpnia 1991 roku, kontynuując tysiącletnią tradycję tworzenia państwowości na Ukrainie (…) Rada Najwyższa Ukraińskiej Republiki Sowieckiej uroczyście proklamuje niezależność Ukrainy i powstanie niepodległego państwa ukraińskiego – Ukrainy. Niniejszy akt wchodzi w życie z chwilą uchwalenia”.
Decyzja parlamentu ukraińskiego została poparta przez przytłaczającą większość narodu ukraińskiego.
1 grudnia tegoż roku Akt Ogłoszenia Niepodległości Ukrainy został potwierdzony wynikami referendum.
Na referendum postawiono tylko jedno pytanie:
„Czy zgadza się Pan/Pani z Aktem Ogłoszenia Niepodległości Ukrainy?”.
90,3 proc. proc. obywateli kraju opowiedzieli się za odzyskaniem niepodległości Ukrainy.
Akt został poparty przez wszystkie 27 jednostek administracyjnych Ukrainy. Mieszkańcy Krymu i Donbasu, solidarnie z mieszkańcami innych regionów kraju, również opowiedzieli się za niepodległością Ukrainy. Na przykład, w obwodach donieckim i ługańskim niepodległość Ukrainy poparło 76,85 i 83,86 proc. obywateli Ukrainy. Z kolei, 54,19 proc. mieszkańców Republiki Autonomicznej Krymu też opowiedzieli za niepodległością państwa ukraińskiego.
Polska była pierwszym krajem, który uznał niepodległość Ukrainy. Wzmocnienie niezależności Ukrainy jest jednym z najważniejszych elementów bezpieczeństwa narodowego państwa polskiego.
Jagiellonia.org
ŻYCZENIA PREZYDENTA RP Z OKAZJI DNIA NIEPODLEGŁOŚCI UKRAINY
PRZEMÓWIENIE PREZYDENTA ZEŁENSKIEGO Z OKAZJI 31. ROCZNICY NIEPODLEGŁOŚCI UKRAINY
OGLĄDAJ NASZ FILM O STRATEGII PRZETRWANIA W WARUNKACH ROSYJSKIEJ WOJNY HYBRYDOWEJ
POLECAMY PAŃSTWA UWADZE ŚWIEŻY NUMER NASZEGO CZASOPISMA
Please wait while flipbook is loading. For more related info, FAQs and issues please refer to DearFlip WordPress Flipbook Plugin Help documentation.
POLECAMY PAŃSTWA UWADZE WYDANIE SPECJALNE NASZEGO CZASOPISMA
Please wait while flipbook is loading. For more related info, FAQs and issues please refer to DearFlip WordPress Flipbook Plugin Help documentation.
ZOBACZ TAKŻE:
Jednak Ukraińcy, sama Ukraina byli niby i jak się kiedyś wydawało podobni do Rosjan, lecz są teraz w czasie wojny wyzwoleńczej coraz bardziej zauważalnie odmienni mentalnie, myślowo, ideowo od nich; pomimo że to też Słowianie /dziś azjatyckość wychodzi z Rosjan i to ta w odcieniu gorszym, negatywna, dzika/.
Stają szybko i z każdym dniem inni, i jednocześnie coraz bardziej bliżsi Europie, Zachodowi oraz jednak nie UE – lewicowej, radzieckiej, proruskiej i głównie niemieckiej.
Nawet bardziej niż Polacy.
Paradox?!
„Są dwie Rusie. Pierwsza – Kijowska (Ukraina – red.), ma swoje korzenie w kulturze światowej, a przynajmniej w kulturze europejskiej. Założenia dobra, honoru, wolności, sprawiedliwości Ruś ta rozumiała tak, jak rozumiał je cały świat zachodni.
Jest też druga Ruś – Moskiewska. Jest to Ruś tajgi, mongolska, dzika, okrutna. Ruś ta uznała za swój ideał narodowy krwawy despotyzm i dziką wściekłość. Ruś Moskiewska od dawna była i zostanie całkowitym zaprzeczeniem wszystkiego, co europejskie, i zajadłym wrogiem Europy. […]
Nie jestem dumny z tego, że jestem Rosjaninem, po prostu jestem pokorny wobec tego. I kiedy myślę o pięknie naszego języka, kiedy myślę o pięknie naszej historii przed przeklętymi Mongołami i przeklętą Moskwą, jeszcze bardziej haniebną niż sami Mongołowie, chcę się rzucić na ziemię i tarzać się w rozpaczy z powodu tego, co zrobiliśmy”.
Hrabia Aleksiej Tołstoj
Rosyjski pisarz і dramaturg
Moskwa ma bogate doświadczenie w kradzieży cudzej historii i sławy. Cała Europa dobrze pamięta, jak car Piotr I w bezczelny sposób ukradł nazwę i sławę Kijowa: przemianował Moskowię na Rosję. Na tej podstawie Moskwa uzasadniła roszczenia historyczne i terytorialne do ziem dawnej Rusi: Ukrainy i Białorusi.
W grudniu 2021 roku deputowani Lwowskiej Rady Obwodowej wystosowali apel do przedstawicieli władz centralnych, w którym zaproponowali, by zacząć nazywać Rosję Moskowią a Rosjan Moskwitami, co byłoby zgodne z sprawiedliwością dziejową. Informację biura prasowego Lwowskiej Rady Obwodowej podał Ukrinform.
„My, deputowani Lwowskiej Rady Obwodowej, zwracamy się do Prezydenta i Rady Najwyższej Ukrainy z żądaniem przywrócenia sprawiedliwości historycznej i w przyszłości używania na szczeblu państwowym, urzędowym, publicznym, a także w środkach masowego przekazu na terytorium Ukrainy nazwy »Moskowia« zamiast Rosja i Federacja Rosyjska, a w stosunku do obywateli Federacji Rosyjskiej »Moskwici«” – czytamy w apelu.
Deputowani zwrócili uwagę, że na mapach i w atlasach z XV, XVI, a nawet z XVIII wieku nie występuje taki kraj jak Rosja tylko Księstwo Moskiewskie, które w owych czasach powszechnie nazywano też „Moscovią”, „Moscovicią”, a czasem nawet „Tartarią”.
Jednak 300 lat temu, po serii zwycięstw nad Szwecją i zawarciu traktatu pokojowego w Nystad, 22 października 1721 roku car Piotr I przemianował Carstwo Rosyjskie (Carstwo Moskiewskie) na Rosję i ogłosił się cesarzem (imperatorem). Następnie pod koniec XVIII wieku Rosja zajęła całe terytorium Wielkiego Księstwa Litewskiego i znaczną część Korony Polskiej, a przed Katarzyną II stanęło zadanie znalezienia prawnego uzasadnienia tej okupacji. Dlatego doszło do fałszowania historii.
„Zmiana nazwy Carstwa Moskiewskiego stanowiła poważne wyzwanie dla tożsamości narodu ukraińskiego i jest uzasadnieniem dla okupacji części terytorium dzisiejszej Ukrainy. W ciągu ostatnich kilkuset lat nasz północno-wschodni sąsiad, nieustannie wkraczając na nasze terytorium, nielegalnie używa skradzionej [Rusi – Ukrainie] nazwy państwowej i geograficznej »Rosja«” – brzmi apel radnych obwodu lwowskiego.
Również deputowani Rówieńskiej Rady Obwodowej wezwali prezydenta i parlament Ukrainy do zaprzestania nazywania północno-wschodniego sąsiada Federacją Rosyjską zamiast Moskowią. W piśmie z 17 grudnia 2021 roku jako przykład przytoczyli cytat z Fiodora Dostojewskiego: „Największą siłą Moskwy było to, że Europejczycy nas, Moskali, nie znali”. Dlatego deputowani zwrócili się do władz centralnych z żądaniem przywrócenia Rosji jej prawdziwej, historycznej nazwy.
Przypomnijmy, nazwa Ruś po grecku Ῥωσσία (Rhōssía/Rosja) została przywłaszczona przez Wielkie Księstwo Moskiewskie dopiero w XVIII wieku, w czasie panowania cara Piotra I Wielkiego po zniesieniu autonomii Hetmańszczyzny (Ukrainy Lewobrzeżnej) – historycznej Rusi.
Jak wcześniej pisaliśmy, profesor Rosyjskiej Akademii Nauk Jurij Piwowarow, historyk, doktor habilitowany nauk politycznych, w telewizji „Rosja-Kultura” powiedział: „Jesteśmy następcami Złotej Ordy. W wielu zagadnieniach współczesna Rosja – moskiewska, później petersburska, sowiecka i dzisiejsza − jest następcą Złotej Ordy.
W ciągu dwu i pół wieku, będąc pod Mongołami, książęta rosyjscy, przyjeżdżając do Saraju, gdy istniała już Złota Orda, czyli zachodnia część imperium mongolskiego, spotykali się z jakimś absolutnie niezwykłym rodzajem władzy, którego wcześniej nie widzieli. Polegała na tym, że jeden człowiek stanowi wszystko, a reszta – nic.
Władza mongolska w całości odrzuca jakąkolwiek umowę, konwencję, współpracę i zgodę między podmiotami. Władza mongolska jest wyłącznie władzą przemocy. I Rosjanie to przejęli. Rosyjscy carowie, rosyjscy wielcy książęta stopniowo przejęli ten rodzaj władzy, te stosunki polityczne.
W cywilizowanych czasach cesarz Paweł I, syn Katarzyny, pewnego razu podczas rozmowy z francuskim ambasadorem rzekł do niego: »W Rosji tylko ten jest coś wart, z kim ja rozmawiam i dopóki z nim rozmawiam«. To jest bardzo precyzyjne sformułowanie władzy rosyjskiej.
Wspaniały filozof Grigorij Fiedotow, który żył i umarł na emigracji po rewolucji, komentując koniec jarzma mongolsko-tatarskiego, powiedział: »Chańska stawka została przeniesiona do Kremla«. Czyli chan przeniósł się na Kreml, Moskwa nabrała cech tatarskich i mongolskich, a więc rosyjski cesarz, wielki książę rosyjski – to chan”.