W sierpniu 1920 r., kierując mieszaną polsko-ukraińską załogą, Marko Bezruczko dowodził udaną obroną Zamościa przed Konarmią Budionnego. Sukces obrońców Zamościa pozwolił na zatrzymanie pochodu potężnego zgrupowania Armii Czerwonej w kierunku Lublina i Warszawy oraz jego rozbicie pod Komarowem, a tym samym – ocalenie militarnych rezultatów Bitwy Warszawskiej.
czytaj więcej
W uchwale oddano także hołd walczącym po polskiej stronie Ukraińcom, Rosjanom, Białorusinom,...
czytaj więcej
Salski był zaliczany do najbliższych współpracowników naczelnego atamana Symona Petlury. Urodził się 4 lipca 1883 roku w Ostrogu na Wolyniu. Ukończył z wyróżnieniem Mikołajewską Akademię Sztabu Generalnego. Służbę w armii carskiej zakończył w stopniu podpułkownika. Po przejściu do wojska ukraińskiego został oficerem sztabowym.
czytaj więcej
Harcerzy z hufca „Wołyń” pod wodzą Oleksandra Radicy oraz płastuńskiego ośrodka Nr 33 im. Samczuka...
czytaj więcej
To zdanie Piłsudskiego wypowiedziane do biskupa żytomierskiego Ignacego Duba-Dubowskiego w pociągu po odjeździe z Mińska Mazowieckiego 18 maja 1920 roku. „Ludność tu bardzo rozbudzona i skora do czynu i decyzji i rad jestem, że pod tym względem przewidywania moje się sprawdzają” – wspominał.
czytaj więcej
Sojusz polsko-ukraiński w 1920 roku był przede wszystkim dziełem wybitnych przywódców obydwu narodów: Józefa Piłsudskiego i Symona Petlury. Kontakt korespondencyjny między nimi został nawiązany wiosną 1919 r. Spotkali się po raz pierwszy 9 grudnia 1919 r. w Warszawie. W ciągu następnych lat rozmawiali ze sobą wielokrotnie. Szczególny charakter miały ich spotkania w maju 1920 r.
czytaj więcej
Ambasador RP w Kijowie Bartosz Cichocki i przedstawiciele rządu Ukrainy wspólnie zapalili znicze...
czytaj więcej
„Przed oczyma licznych tłumów przemaszerowały w świetnej postawie – ze sztandarami, orkiestrami i fanfarami – oddziały polskie i 6 dywizja Armii Petlury […]. Wrażenie było potężne: patrzące tłumy powtarzały, że od czasu wymarszu Niemców nie widziano na Ukrainie wojska prezentującego się tak znakomicie” – wspominał gen. Tadeusz Kutrzeba.
czytaj więcej
3 maja w Żytomierzu Naczelny Wódz wydał rozkaz operacyjny nr 4075/III zajęcia Kijowa i udał się na front, by osobiście kierować ofensywą wojsk polskich. 7 maja 1920 r. polska kawaleria oswobodziła Kijów. Cała prawobrzeżna Ukraina została opanowana za cenę 150 zabitych i 300 rannych. W celu wzmocnienia poparcia rządu ukraińskiego Piłsudski zabronił wywieszania polskich flag, nakazał wieszać ukraińskie.
czytaj więcej
5 maja w czasie narady polskiego sztabu w Berdyczowie Naczelny Wódz podkreślił, że pragnie pomóc Ukraińcom w walce narodowowyzwoleńczej. Marszałek zdawał sobie sprawę, że bez wolnej Ukrainy nie będzie wolnej Polski, dlatego walka o odzyskanie ukraińskiej niepodległości stała się priorytetem w polityce zagranicznej Józefa Piłsudskiego.
czytaj więcej
„Cała ziemia kresowa wita wodza z uniesieniem i z radością”. Dokładnie 100 lat temu w Żytomierzu odbyły się uroczystości z okazji 129. rocznicy Konstytucji 3 maja, w których uczestniczył Piłsudski. Święto to miało szczególne znaczenie dla żytomierzan, ponieważ Ustawa Rządowa z 3 maja 1791 roku została uchwalona przy udziale posłów wybranych także w Żytomierzu.
czytaj więcej
O świcie 26 kwietnia 1920 roku, po trzygodzinnej bitwie na przedmieściach, 1 Brygada Wojska Polskiego na czele z pułkownikiem Stefanem Dąb-Biernackim zmiotła bolszewików i uwolniła Żytomierz od najeźdźców. Miasto zostało wyzwolone przy minimalnych stratach własnych – 5 zabitych i 48 rannych polskich żołnierzy.
czytaj więcej
Ostatnie komentarze